SA Víkingar Íslandsmeistarar í 19. sinn og hann Siggi á afmæli í dag

Íslandsmeistarar 2016 (mynd: Elvar Pálsson)

SA Víkingar lyftu Íslandsmeistarabikarnum í 19. sinn í sögu félagsins í gærkvöld eftir sinn þriðja sigur í úrslitakeppninni í jafnmörgum leikum á Esju í hreint ótrúlegum leik í einni skemmtilegustu úrslitakeppni síðari ára. Sigurður Sveinn Sigurðsson formaður Skautafélags Akureyrar afrekaði eitt magnaðasta íþróttaafrek Íslandssögunnar þegar hann vann Íslandsmeistaratitilinn í meistaraflokki karla í 20 sinn á 25 ára ferli sínum á síðasta degi fertugsaldursins. Siggi er 40 ára í dag og afmælisgjöfin gæti því varla hafa verið betri.

Það var fullsetinn stúkan í gærkvöld og áhorfendur létu vel í sér heyra strax frá byrjun. Leikmenn liðanna voru eflaust nokkuð meðvitaðir um áhrif áhorfenda sem kom greinilega í ljós í leiknum þar sem taugarnar voru þandar, blóð sviti og tár í orðsins fyllstu merkingu. Fyrsta lotann var nánast mistakalaus hjá liðunum, stöðubarátta um allann völl og hvorugt liðið gaf færi á sér þó hraðinn hafi verið mikill.

SA Víkingar voru sterkari aðilinn í fyrstu lotunni en það voru Esjumenn sem byrjuðu aðra lotuna með látum. Patrik Podsednicek kom Esju yfir með fyrsta marki leiksins þegar hann stýrði skoti af bláu línunni í markið snemma í lotunni. Strax í næstu sókn losaði Egill Þormóðsson sig frá varnarmönnum SA og fékk stungusendingu inn fyrir vörnina en á honum var brotið áður en hann náði skoti á markið og Esja fékk vítaskot. Egill kláraði vítið örugglega og kom Esju í 2-0. Esjumenn héldu áfram að þjarma að skelkuðum Víkingum og náðu að skorað þriðja markið og það ætlaði allt um koll að keyra hjá Esju sem fögnuðu gríðarlega enda staðan orðin góð og þeim fannst greinilega ekki leiðinlegt að þagga niður í áhorfendum sem höfðu öskrað áfram SA allan leikinn. Víkingar mótmæltu harðlega að markið fengi að standa og töldu þar að um bæði rangstöðu og laust mark væri að ræða en dómararnir voru ekki á sama máli. Staðan 3-0 og þar var Esja sem spilaði eins og þeir sem hefðu völdin og áttu líklega sínar bestu tvær skiptingar í allri úrslitakeppninni þar á eftir og virkuðu bæði öruggir og óbrjótanlegir. SA Víkingar voru í nauðvörn og brutu af sér ítrekað svo Esja fékk hverja yfirtöluna á fætur annarri og þar á meðal tveggja manna yfirtölu en SA Víkingar börðust eins og ljón og héldu sér á floti með fullum stuðningi áhorfenda. Þegar lotann var rétt rúmlega hálfnuð og SA Víkingar loksins fullmannaðir fengu Esju menn brottvísun í 4 mínútur fyrir kylfubrot í andlit leikmanns Víkinga. Það tók Jussi Sipponen þjálfara og leikmann Víkinga ekki langan tíma að nýta sér það og skoraði með sleggju af löngu færi sem var sannkallaður vendipunktur í leiknum. Víkingar skoruðu annað mark strax í kjölfarið enn í yfirtölu þegar pökkurinn barst til Ingvar Jónssonar sem kláraði færið vel og Víkingar allt í einu búnir að minnka forystuna í eitt mark. Strax í næstu sókn fékk Hafþór Sigrúnarson nokkur pökkinn á siglingu um sóknarsvæðið og skaut föstu skoti beint upp í markhornið og jafnaði leikinn. Þá varð kátt í höllinni eins og maðurinn sagði og þakið ætlaði gjörsamlega að fjúka af. Áhorfendur öskruðu sína menn áfram og það bar árangur því áður en lotan var úti skoruðu Víkingar fjórða markið og aftur var það Hafþór Sigrúnarson sem skoraði. Ein ótrúlegasta lota sögunnar með 7 marka sveiflu.

SA Víkingar komu gríðarlega einbeittir til leiks í þriðju lotunni þar sem þeir stjórnuðu leiknum vel og gáfu fá færi á sér. Þegar um 5 mínútur voru liðnar af lotunni fengu Víkingar yfirtölu þar sem Ingvar Jónsson skaut af bláu línunni og Sigurður Reynisson speglaði pekkinum í markið og kom Víkingum í 5-3. Þægileg staða fyrir Víkinga og sigurinn nánast í höfn en ekki endanlega fyrr en Mario Mjelleli skoraði sjötta markið eftir frábæran undirbúning Jussi Sipponens. Síðustu mínútur leiksins voru formsatriði staðan orðin 6-3 en leikmenn Víkinga fögnuðu svo ásamt öllu húsinu þegar lokaflautið gall og sigurveislan hófst.

Úrslitakeppnin var spennandi og skemmtileg eins og fólk vill hafa hana og má í raun segja að það sé langt síðan hún hafi verið jafn spennandi og raun bar vitni þrátt fyrir 3-0 sigur Víkinga. Esja á heiður skilið fyrir góða keppni og góðann leik. Þeir sýndu það og sönnuðu í úrslitakeppninni að þeir eru með frábært lið en gott spil og flæði einkennir lið þeirra sem skemmtilegt er að horfa á. Þó svo Víkingar hafi unnið 3-0 þá gefur það í raun ekki rétta mynd af úrslitakeppninni því liðin voru nánast hnífjöfn eins og leikirnir sem hefðu getað farið á hvorn vegin sem var.  

Sigur SA Víkinga er þó í raun stórbrotinn því þrátt fyrir að hafa nú unnið titilinn 4 ár í röð þá hefur liðið tekið miklum mannabreytingum og þá sérstaklega fyrir tímabilið í ár þar sem liðið missti 8 lykilmenn og þá urðu einnig þjálfaraskipti. Það var mál manna að SA skildi ekki ná sæti í úrslitakeppninni í ár enda ekki sjón að sjá liðið í haust frá því þegar það vann titilinn árið áður. Hingað var komin ungur Finni til þess að þjálfa liðið en kom á daginn að hann var líka lúnkinn leikmaður sem var jákvætt. Það var þó ekki um auðugan garð að gresja fyrst um sinn því fáir leikmenn voru á æfingum og flestir ekki með getu til að spila með meistaraflokki. Fyrstu vikur og mánuðir í starfi fóru í það að sannfæra hvern þann sem á kylfu gat haldið um að koma og spila fyrir liðið. Leikmannaleit var gerð víða meðal annars inná innsta bæ í Eyjafirði og niður í þriðja flokk. Ungir leikmenn fengu eldskírnina snemma og nokkrir stórhjarta fyrrum leikmenn liðsins ákváðu að draga fram skautanna fyrir félagið svo SA Víkingar rétt náðu í tvær línur fyrir fyrsta leik. Liðið sallaði inn stigunum í upphafi tímabils sem ótrúlegt þótti miðað við mannskap en bæði Esja og SR voru gríðarlega vel mönnuð frá upphafi. Í liðið bættust svo síðar við erlendur markmaður og útispilari sem pössuðu eins og flís við rass í hópinn. Stemningin og mórallinn var góður þrátt fyrir mikið aldursbil leikmanna. Víkingar unnu 7 leiki í röð fyrir áramót þrátt fyrir meiðsli og önnur vandamál með hóp sem var fyrir þunnur. Í upphafi skal endinn skoða er margsannað og það á svo sannarlega við í ár því að einhver sagði í erfiðleikunum að SA myndi ná liði fyrir úrslitakeppni. Það var þó ekkert gefið að ná þangað en svo fór að liðið leiddi deildina frá áramótum og alveg fram að úrslitakeppni. Gengi liðsins eftir áramót var upp og ofan en hægt og bítandi kom betra jafnvægi á línurnar í liðinu og þá orðin raunhæfur möguleiki að stefna á sigur í deild. SA Víkingar unnu síðustu þrjá leiki í deildinni og urðu deildarmeistarar. Það sem eftir gerðist þekkja allir en að þessu sögðu má segja að sigurinn í ár sé kannski einn sá merkilegasti um langa hríð þar sem félagið náði að koma saman sterku liði þrátt fyrir millibilsár þar sem margir lögðu skautana á hilluna, aðrir fóru erlendis og fáir leikmenn úr yngri flokkum töldust nægilega þroskaðir til þess að stíga skrefið upp í meistaraflokk.

Búa hokkíguðirnir á Akureyri?

Sumir segja að hokkíguðirnir búi á Akureyri. Hvernig sigrar SA alltaf? Oft heyrist gamla mýtan um að sömu gömlu mennirnir vinni titla fyrir SA ár eftir ár. Hvað gerir það að verkum að SA Víkingar geta sífellt kreist fram sigur þrátt fyrir að blási á móti og hvernig geta þeir alltaf komið til baka þegar öll von virðist úti? Rétt er það að þeir gömlu hafa sigrað oft en hlutverk þeirra er annað. Lykillinn er barna- og unglingastarfið. Endurnýjun í liðinu á hverju ári þar sem fram koma ungir góðir leikmenn sem hafa eldmóð og trú. Leikmenn sem spila með með hjartanu fyrir félagið sitt. Þessir leikmenn gera gæfumunin því þeir geta kreist fram það sem uppá vantar þegar mest á reynir. Mörg lið hefðu eflaust ekki komist lengra en að minnka muninn í 3-2 í spennandi leik. En í þessu liði var ungur leikmaður sem tók sig til og skoraði þessi gullnu tvö mörk uppá eigin spýtur sem uppá vantaði með þrá sinni og vilja. Þeir gömlu leggja línurnar og þeir ungu vinna verkin.

En hvað sem því líður þá var þessi sigur kannski enn merkilegri á annan hátt. Sigurður Sveinn Sigurðsson vann sinn 20. Íslandsmeistaratitil á 25 tímabilum í gærkvöld þá 39 ára og 365 daga gamall. Sigurður hefur unnið 18 titla með Skautafélagi Akureyrar og 2 með Skautafélagi Reykjavíkur. Burtséð frá öllu öðru sem Sigurður hefur afrekað í gegnum tíðina verður þetta eitt og sér að teljast eitt merkilegasta íþróttaafrek hópíþrótta á Íslandi. Sigurður spáði þessum sigri í upphafi tímabils á meðan aðrir hlógu. Hokkíguðinn býr svo sannarlega á Akureyri. Siggi er 40 ára í dag og við óskum honum innilega til hamingju með daginn og Íslandsmeistaratitilinn.